08:00 hr een losafspraak bij een onderaannemer van de Corus in Velsen Noord, ondanks het verslapen en een keer pissen onderweg valt de schade mee, 08:10 hr lopen we de portiersloge in voor het verplichte aanmelden want zonder inrijkaart kom je er echt niet in. De ontvanger weten we te vinden op het terrein wat aanzienlijk scheelt aangezien het daar niet echt klein is.
Melden bij de ontvanger die me naar mijn zin toch iets te vreemd kijkt naar de papieren die ik hem overhandig. "Daar weet ik niets van, van die zending" op zich is dat voor mij geen probleem, ik neem het net zo makkelijk weer mee, maar dit keer niet...
De vrachtbrief vermeldt één pallet van 120 x 80, maar ergens heeft er iemand bedacht dat die ruim 30 buizen van 6,20 meter ook mee moesten, en die pallet slokt toch het grootste deel van mijn laadruimte op, ik heb natuurlijk geen zin om daar de hele dag omheen te werken !!
Er vindt een spoedoverleg plaats binnen de organisatie en al snel wordt duidelijk dat ik mijn spullen kan lossen, maar... het terrein van de ontvanger bied bij lange na geen ruimte om daar de buizen te lossen, die moeten dus naar "een veldje" een stukje verderop. De fluks opgetrommelde werknemer van de ontvanger zal met me meerijden naar dat bewuste veldje, maar ik informeer toch maar even over de aanwezigheid van een eventuele heftruck. Nee, die is daar natuurlijk niet aanwezig, we zouden het dan wel even met de hand moeten lossen, vlug wordt er nog een werknemer opgetrommeld en die wordt met een busje naar het veldje gebracht. Het bewuste veldje is een troosteloze uithoek van het Corus terrein en ik begin met het openmaken van het schuifzeil. De beide heren kijken naar de stapel buizen die door drie stalen banden en een x aantal houten latten bij elkaar worden gehouden, en het plan word gevat om de buizen één voor één uit hun dwangbuisje te gaan trekken. Ik stap in mijn auto, niet om mezelf te ontzien van enige noeste arbeid, maar ik positioneer de auto in een voor mij zo aantrekkelijk mogelijke positie, ik vraag de kniptang van één van de mannen en knip de banden van de stapel buizen, met lichte dwang laten ook enkele van de houten latten zich vrij makkelijk verwijderen van de bundel, en dan klinkt er alleen nog een hoop kabaal......enkele seconden later verstompt het geluid en ben ik 30 buizen lichter.....zo los je dus aan een veldje zonder heftruck !!!!!
Fotootje voor thuis.....klaar. Beide heren trekken de schoenen uit, klimmen bij mij in de cabine, en ik breng ze even, nog lachend van het zojuist gebeurde, terug naar het basiskamp van de onderneming. Even tekenen voor ontvangst, en tot de volgende bundel, wil je echt geen bakkie koffie chauffeur ??
.jpg)
N.B. ; Niemand is gewond geraakt bij de tot stand koming van deze posting !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten