Hooligan 2

08:00 hr een losafspraak bij een onderaannemer van de Corus in Velsen Noord, ondanks het verslapen en een keer pissen onderweg valt de schade mee, 08:10 hr lopen we de portiersloge in voor het verplichte aanmelden want zonder inrijkaart kom je er echt niet in. De ontvanger weten we te vinden op het terrein wat aanzienlijk scheelt aangezien het daar niet echt klein is.

Melden bij de ontvanger die me naar mijn zin toch iets te vreemd kijkt naar de papieren die ik hem overhandig. "Daar weet ik niets van, van die zending" op zich is dat voor mij geen probleem, ik neem het net zo makkelijk weer mee, maar dit keer niet...

De vrachtbrief vermeldt één pallet van 120 x 80, maar ergens heeft er iemand bedacht dat die ruim 30 buizen van 6,20 meter ook mee moesten, en die pallet slokt toch het grootste deel van mijn laadruimte op, ik heb natuurlijk geen zin om daar de hele dag omheen te werken !!

Er vindt een spoedoverleg plaats binnen de organisatie en al snel wordt duidelijk dat ik mijn spullen kan lossen, maar... het terrein van de ontvanger bied bij lange na geen ruimte om daar de buizen te lossen, die moeten dus naar "een veldje" een stukje verderop. De fluks opgetrommelde werknemer van de ontvanger zal met me meerijden naar dat bewuste veldje, maar ik informeer toch maar even over de aanwezigheid van een eventuele heftruck. Nee, die is daar natuurlijk niet aanwezig, we zouden het dan wel even met de hand moeten lossen, vlug wordt er nog een werknemer opgetrommeld en die wordt met een busje naar het veldje gebracht. Het bewuste veldje is een troosteloze uithoek van het Corus terrein en ik begin met het openmaken van het schuifzeil. De beide heren kijken naar de stapel buizen die door drie stalen banden en een x aantal houten latten bij elkaar worden gehouden, en het plan word gevat om de buizen één voor één uit hun dwangbuisje te gaan trekken. Ik stap in mijn auto, niet om mezelf te ontzien van enige noeste arbeid, maar ik positioneer de auto in een voor mij zo aantrekkelijk mogelijke positie, ik vraag de kniptang van één van de mannen en knip de banden van de stapel buizen, met lichte dwang laten ook enkele van de houten latten zich vrij makkelijk verwijderen van de bundel, en dan klinkt er alleen nog een hoop kabaal......enkele seconden later verstompt het geluid en ben ik 30 buizen lichter.....zo los je dus aan een veldje zonder heftruck !!!!!

Fotootje voor thuis.....klaar. Beide heren trekken de schoenen uit, klimmen bij mij in de cabine, en ik breng ze even, nog lachend van het zojuist gebeurde, terug naar het basiskamp van de onderneming. Even tekenen voor ontvangst, en tot de volgende bundel, wil je echt geen bakkie koffie chauffeur ??

N.B. ; Niemand is gewond geraakt bij de tot stand koming van deze posting !!

Hooligan

TUUT, TUUT, TUUT..... 04:51 hr, misschien herken je het wel, negen minuten voordat je er echt uit moet gaat de wekker voor de eerste keer, 9 minuten omdat er ooit iemand heeft bedacht dat snoozen niet langer mag duren dan dat, met half geopende ogen zwaait je arm naar dat helse apparaat dat zo irritant mogelijk je aandacht vraagt, en je ramt (alsof dat helpt) op de snooz button. Je draait je terug in je meest favoriete positie voor die laatste 9 minuten en zakt weer weg. SNURK !!!

......Ergens heel ver weg in je onderbewustzijn zegt een klein stemmetje dat die laatste 9 minuten wel heel lang lijken te duren, met enige moeite probeer je weer een oog half open te krijgen om opnieuw dat apparaat te ontdekken dat je zojuist nog op de tast wist te vinden.

06:00....KUT, verslapen, waarschijnlijk toch op de verkeerde knop geslagen, en dan flitst alles heel snel door je hoofd, een uur verloren, hoe maak je dat goed, geen koffie thuis, scheerapparaat mee dat kan ook in de file, Shit...file, om deze tijd worden ze alleen maar langer, brood...gelukkig al klaar, terwijl dat allemaal door je hoofd flitst ben je geheel op de automatische piloot al aangekleed en loop je slaapdronken als een engelse hooligan door je eigen woonkamer op zoek naar de autosleutels.

Aan de zaak, thermoskan gevuld, auto gehaald, computer opgestart, bestuurderskaart erin gedaan, ritpapieren uit je bakje gevist, check, check, check....07:35 hr, GAAN!

Snelweg op, bakkie koffie, peuk op je lippen, eindelijk ff zitten, pfffft !!

Shotgun voor een dag...

Afgelopen maandag is mijn oude slotrace-maat Jacko een hele dag mee geweest, twee jaar geleden had hij al belooft een keer mee te gaan, Toen had ik net m'n rijbewijs en hij wilde liever wachten tot ik het rijden onder de knie had, dat zit inmiddels allang snor en zodoende kon hij zijn snor niet langer drukken en was nu dus echt aan de beurt.
In Amerika noemen ze een bijrijder "Shotgun" en die naam heeft hij dan ook zeker eer aangedaan, hij mocht de hele dag zoveel schieten als hij maar wilde, met een fotocamera welteverstaan, een verslag van zijn bevindingen vindt je op zijn blog.
http://jackomorren.nl/blog/

De draad weer opgepakt....

Het is inmiddels al weer 1,5 jaar geleden na mijn laatste berichtje op de blog, vaak denk ik als ik weer eens iets meemaak onderweg "dat moet ik eens in mijn blog zetten", maar eenmaal thuisgekomen ben ik dat ook net zo snel weer vergeten.

Dan nu toch de stap om weer eens iets op te schrijven.

Een kleine résume van de afgelopen tijd...

Na veel westland, rotterdam, den haag en nog veel meer windstreken heb ik eigenlijk het beste mijn draai gevonden in noord-holland, nu is bij ons in het bedrijf niets "vast" maar ik reken die omgeving dan toch wel een beetje als "mijn rondje".
De plaatsen Hoorn, Alkmaar, Den Helder, Schagen ken ik bijna als mijn spreekwoordelijke broekzak en natuurlijk ook in de talloze kleinere plaatsen ben ik vaste bezoeker en weet mijn klantjes blindelings te vinden. Hierdoor is het kontakt met die vaste klantjes ook bijzonder goed en soms wel eens "te" goed, als je bijvoorbeeld uit beleefdheid het zoveelste "bakkie" achterover slaat, en je de rest van de dag bij iedere stop eerst naar de wc moet rennen, die weet je bij vaste klanten dan wel heel snel te vinden en dat is dan weer een voordeel..!!

In mijn laatste posting berichte ik over een start met een nieuwe (lees andere) auto, met deze combinatie heb ik de nodige kilometers gemaakt, ik weet niet waar de teller op stond toen ik 'm kreeg, maar ik denk dat ik er toch een kleine twee ton op de klok bijgezet heb en ik heb in december afscheid van deze auto genomen met bijna een miljoen kilometers op de teller.

Eind 2009 stonden stonden er bij de Daf dealer in Barneveld drie nieuwe CF trekkers achter het hek, en aan de citroengele kleur is dan meteen duidelijk voor welk bedrijf deze bestemd zijn, en dan kan het grote speculeren beginnen...

Wie komen er aan de beurt voor één van die hagelnieuwe trekkers...., natuurlijk hoopte ik ook mijn oude auto te kunnen verruilen voor zo'n veel modernere daf, automaat, cruise control, koelkast, standkachel en voor de zomer een lekkere airco, allemaal zaken die veel van mijn collega's al lang hadden maar die in mijn auto ontbraken.

Eind december werd ik door verschillende collega's ingelicht dat ik de gelukkige eigenaar/bestuurder zou worden van zo'n nieuwe daf, maar ik had zelf nog niets gehoord....!!??

Maaaaar..het voor mijn gevoel lange wachten is rijkelijk beloond en nadat de auto op de eerste zaterdag in januari 2010 op kenteken kwam, ben ik 'm gelijk gaan halen om thuis mijn eigen spullen een plekje te geven in die toch wel erg mooie cabine, klaar om diezelfde maandag daarop de eerste kilometers te gaan maken met m'n nieuwe aanwinst.

Dat weekend heeft het behoorlijk gesneeuwd in Nederland en ik kon dus maandag vol aan de bak met een mooie rit Drente/Groningen. Laat het daar nu net vreselijk hard hebben gesneeuwd en een dikke deken witte zooi van wel bijna 30 centimeter was mijn lot. Sneeuw is mooi, maar dan wel op vrijdagavond vallen en maandag weer weg....

Direkt bij de eerste klant was het al raak, deze lag een kleine 400 meter van de redelijk begaanbare weg, gelegen aan een smalle landweg waar door de sneeuw de weg niet van de berm te onderscheiden was, gelukkig waren er al een paar auto's mij voor gegaan en zo kon ik nog enigzins schatten waar het midden van de weg moest liggen.

Even binnen melden en natuurlijk moest ik helemaal aan de andere kant van het terrein lossen, daar was de sneeuw nog ongerept en nadat ik met m'n vorige auto al een paar keer flink vast heb gestaan in de sneeuw vreesde ik het ergste....

Geluk bij een ongeluk, mijn klant was een aannemer met een flink aantal grondverzet machines, dus werden de heren grondwerkers die 's ochtend lekker op tijd waren gekomen om nog even te kunnen genieten van een "bakkie", bruut verstoord en aan het werk gezet om voor mij het pad en de ingang naar het terrein sneeuwvrij te maken.

Inmiddels rijdt ik nu drie weken met de nieuwe auto, vreselijk fijne auto, maar door alle sneeuw en vooral de pekel van afgelopen weken heb ik weinig kunnen genieten van mijn mooie glimmende werkpaard, en staat de auto er net zo vervuild bij als de rest van het wagenpark.

Nu is een mooi praatje niets zonder het bijhorende plaatje, en daar is sluit ik dan ook maar mee af, en beloof mezelf snel weer iets te schrijven......